Przejdź do zawartości

Malta w Konkursie Piosenki Eurowizji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Malta
w Konkursie Piosenki Eurowizji
0
2
2
4
Informacje ogólne
Nadawca

Public Broadcasting Services (PBS)

Rok i miejsce debiutu

1971, Dublin

Liczba udziałów

35 (26 finałów)

Strona internetowa

Malta uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1971. Od czasu debiutu konkursem w kraju zajmuje się nadawca publiczny Public Broadcasting Services (PBS).

Najwyższym wynikiem kraju w konkursie jest drugie miejsce, które zajęła Ira Losco z piosenką „7th Wonder” w konkursie w 2002 oraz Chiara z piosenką „Angel” w finale w 2005.

Kraj wycofał się z konkursu w 1976 i wrócił do rywalizacji w 1991, po piętnastu latach przerwy.

Uczestnictwo[edytuj | edytuj kod]

Julie and Ludwig w trakcie wykonania utworu „On Again... Off Again” podczas 49. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2004
Olivia Lewis podczas prezentacji „Vertigo” na 52. Konkursie Piosenki Eurowizji, 2007
Morena podczas występu w półfinale 53. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2008
Gianluca Bezzina w trakcie występu na 58. Konkursie Piosenki Eurowizji, 2013
Firelight podczas występu w półfinale 59. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2014
Claudia Faniello podczas 62. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2017
Christabelle podczas 63. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2018
Michela Pace podczas 64. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2019
Emma Muscat podczas 66. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2022
The Busker podczas 67. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2023
Sarah Bonnici podczas 68. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2024

Malta uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1971. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich maltańskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach.

Rok Wykonawca Piosenka Finał Półfinał
Miejsce Punkty Miejsce Punkty
1971 Joe Grech Marija L-Maltija 18 52 Brak rundy półfinałowej
1972 Helen & Joseph L-imħabba 48
1973 Brak reprezentanta
1974 Enzo Guzman „Paċi fid-Dinja” Rezygnacja
1975 Renato Micallef Singing This Song 12 32
1976 Enzo Guzman „Sing Your Song, Country Boy” Rezygnacja
Brak reprezentanta w latach 19771989
1990 Mary Rose Mallia „Our Little World of Yesterday” Rezygnacja
1991 Paul Giordimaina i Georgina Could It Be 6 106
1992 Mary Spiteri Little Child 3 123
1993 William Mangion This Time 8 69 Kvalifikacija za Millstreet
1994 Chris & Moira More Than Love 5 97 Brak rundy półfinałowej
1995 Mike Spiteri Keep Me in Mind 10 76
1996 Miriam Christine In a Woman’s Heart 68 4[a] 138
1997 Debbie Scerri Let Me Fly 9 66 Brak rundy półfinałowej
1998 Chiara The One That I Love 3 165
1999 Times 3 Believe ’n Peace 15 32
2000 Claudette Pace Desire 8 73
2001 Fabrizio Faniello Another Summer Night 9 48
2002 Ira Losco 7th Wonder 2 164
2003 Lynn Chircop To Dream Again 25 4
2004 Julie & Ludwig On Again... Off Again 12 50 8 74
2005 Chiara Angel 2 192 Top 12[b]
2006 Fabrizio Faniello I Do 24 1 Top 11
2007 Olivia Lewis Vertigo 25 15
2008 Morena Vodka 14 38
2009 Chiara What If We 22 31 6 86
2010 Thea Garrett My Dream 12 45
2011 Glen Vella One Life 11 54
2012 Kurt Calleja This Is the Night 21 41 7 70
2013 Gianluca Bezzina Tomorrow 8 120 4 118
2014 Firelight Coming Home 23 32 9 63
2015 Amber Warrior 11 43
2016 Ira Losco Walk on Water 12 153 3 209
2017 Claudia Faniello Breathlessly 16 55
2018 Christabelle „Taboo” 13 101
2019 Michela Pace Chameleon 14 107 8 157
2020 Destiny All of My Love Konkurs odwołany
2021 Je me casse 7 255 1 325
2022 Emma Muscat I Am What I Am 16 47
2023 The Busker Dance (Our Own Party) 15 3
2024 Sarah Bonnici Loop 16 13
2025

Legenda:

     1. miejsce

Historia głosowania w finale (1971–2023)[edytuj | edytuj kod]

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Malta przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw maltańscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty[1].

Nagrody im. Marcela Bezençona[edytuj | edytuj kod]

Nagrody im. Marcela Bezençona – trofea dla najlepszych konkurencyjnych piosenek w finale, które zostały po raz pierwszy rozdane podczas 47. Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowanego w Tallinnie w Estonii. Pomysłodawcami nagrody są: Christer Björkman (reprezentant Szwecji w 1992 roku, obecny Szef Delegacji Szwecji) oraz Richard Herrey (członek szwedzkiego zespołu Herreys, który wygrał Konkurs Piosenki Eurowizji 1984). Statuetka nosi nazwisko twórcy Konkursu Piosenki Eurowizji – Marcela Bezençona[2].

Nagrody przyznawane są obecnie w trzech kategoriach[2]:

  • Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
  • Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
  • Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Nagroda Dziennikarzy

Rok Wykonawca Piosenka
2005 Chiara[2] „Angel”

Faworyt OGAE[edytuj | edytuj kod]

OGAE (fr. Organisation Générale des Amateurs de l’Eurovision[3], pol. Stowarzyszenie Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji) – pozarządowa organizacja non profit i międzynarodowy fanklub Konkursu Piosenki Eurowizji, założony w 1984 w Savonlinnie przez Jari-Pekka Koikkalainena[4][5][6][7][8].

Od 2007 OGAE przeprowadza przed każdym konkursem internetowy plebiscyt, w którym wszystkie kluby głosują na piosenki konkursowe, przy użyciu tzw. „systemu eurowizyjnego” (1-7, 8, 10 i 12 punktów dla 10 najwyżej ocenionych utworów; klub nie może głosować na propozycję z własnego kraju)[6].

Spis poniżej prezentuje wszystkich maltańskich zwycięzców plebiscytu na faworyta OGAE[9]:

Rok Artysta Piosenka Autor(zy)
2021 Destiny Je me casse Malin Christin, Amanuel Dermont, Nicklas Eklund, Pete Barringer

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
  2. Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004–2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Points to and from MALTA. [w:] Eurovision Covers [on-line]. www.eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-24]. (ang.).
  2. a b c Marcel Bezençon Award – an introduction. [w:] Pop Light [on-line]. www.poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
  3. The story of OGAE & Vision. ogae.co.uk. [dostęp 2015-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-11)].
  4. Mikä ihmeen OGAE?. [w:] OGAE Finlandia [on-line]. www.euroviisuklubi.fi. [dostęp 2015-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-10)]. (fiń.).
  5. Status OGAE Polska. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-30)].
  6. a b ogae.net – Eurovision Fanclub Network. [w:] OGAE [on-line]. www.ogae.net. [dostęp 2015-07-15]. (ang.).
  7. Fan clubs. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2015-07-15].
  8. About us (OGAE International). ogaeinternational.com. [dostęp 2015-07-15].
  9. OGAE Poll 2021: Malta’s Destiny wins with „Je Me Casse” [online], wiwibloggs, 7 maja 2021 [dostęp 2021-05-07] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]